oğlak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe oglak

Ad

oğlak (belirtme hâli oğlağı, çoğulu oğlaklar) -ğı

1. (boynuzlugiller) keçi yavrusu, çebiç, diği

Alt kavramlar

• elri

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Zicklein (de) n
• Azerice: oğlaq (az), çəpiş (az)
• Danca: gedekid (da)
• Eski Türkçe: oglak‎ (otk) (oglak)
• Estonca: kitsetall (et)
• Fince: kili (fi)
• İngilizce: kid (en)
• İsveççe: killing (sv)
• Karaçay Balkarca: ulak (krc)
• Kürtçe: karik (ku)
• Macarca: gida (hu)
• Rusça: козлёнок (ru) e (kozlyónok)
• Tatarca: käcä bäbie (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "oğlak" maddesi

Atasözleri

• Ağılda oğlak doğsa ovada otu biter
• Ağılda oğlak doğsa, dere boyunda otu biter
• Ala keçi her vakit püsküllü oğlak doğurmaz
• Olgaç oğlak bokundan betli olur