Ayrıca bakınız: oburluk, öbür

Türkçe değiştir

obur (karşılaştırma daha obur, üstünlük en obur)

  1. gereğinden çok yemek yiyen, doymak bilmeyen (kişi)
    Kendi derecesinde olmamakla beraber o da hatırı sayılan oburlardan. - Reşat Nuri Güntekin
  2. Avrupa tarihçisi Osman Karatay'a göre Obur sözü Avar sözünün Slav dilindeki telaffuzudur. Slavlara göre Avarlar fethetmeye doymayan bir boy olduğu için Avar sözünü kendi telaffuzlarında doymayan anlamında kullanmışlardır. Yer altında kireçtaşı gibi eriyebilen kayaçların zamanla boşluklar meydana getirmesi ve bu boşlukların tavanlarının çökmesiyle oluşan karstik yer şekli anlamındaki "Obruk" sözü de aynı kökten gelir.
  3. Rusça обжора (Obzhora) Doyumsuz, obur kimse.


Çeviriler değiştir

Kaynakça değiştir

  • Avrupa tarihçisi Osman Karatay'a göre Obur sözü Avar sözünün Slav dilindeki telaffuzudur. Slavlara göre Avarlar fethetmeye doymayan bir boy olduğu için Avar sözünü kendi telaffuzlarında doymayan anlamında kullanmışlardır. Yer altında kireçtaşı gibi eriyebilen kayaçların zamanla boşluklar meydana getirmesi ve bu boşlukların tavanlarının çökmesiyle oluşan karstik yer şekli anlamındaki "Obruk" sözü de aynı kökten gelir.
  • Türk Dil Kurumuna göre "obur" maddesi