yavuklu

Türkçe

Köken

yavuk + -lu

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /javucˈlu/
• Heceleme: ya‧vuk‧lu

Ad

yavuklu (belirtme hâli yavukluyu, çoğulu yavuklular)

1. (halk ağzı) nişanlı, sözlü

   Köylerine dönmekte olan iki er, yavukluları için birer maşa aldılar. - Halikarnas Balıkçısı

2. (halk ağzı) sevgili

   Ancak seven yürek bu, yavukludan uzak kalmaya dayanır mı? - Nazım Hikmet

Üst kavramlar

• insan

Türetilmiş kavramlar

• yavuklulu, yavuklusuz, yavukluyken, yavukluyla, yavukluysa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yavuklu" maddesi