بهم

Arapça

Köken

بِ‎ (bi) + هِمْ‎ (him)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bi.him/

Edat

بِهِمْ (bihim) e ç

1. onlar için, onlara, onlarla
   • M.S. 609–632, Kur'an, 62:3
     وَءَاخَرِينَ مِنۡهُمۡ لَمَّا يَلۡحَقُواْ بِهِمۡۚ. وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ .ٱلۡحَكِيمُ – Henüz onlara katılmamış bulunan diğer insanlara da. O, çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
2. onlar için, üzerinde
3. onlarla bağlantılı olarak
4. sayelerinde
5. taraflarından

Osmanlı Türkçesi

Köken

Farsça بهم‎.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bi.him/

Belirteç

بهم (bihim)

1. beraber, birlikte