Ayrıca bakınız: religion, religión
Latince 16. asırda religio (dindarlık, mukaddesat, tanrı korkusu), daha genel bir ifadeyle: „endişe, vicdanlılık; en eski kaynaklar (ve dolayısıyla etimologların büyük kısma) religio kelimesini relegere (tekrar almak, tekrar toplamak, tekrar sarmak, dikkat etmek, düşünmek) fiiline dayandırır ve bu mânâda Latince olarak Roma İmparatorluğu'nda da kullanılmıştır. Böylece religio usulüne uygun kült kaidelerine ve rivayetlere uyularak tatbik etmek için kullanıldı. Fakat superstitio bunun hilâfına bu kaidelere uymayan şahsî maneviyat için kullanılırdı. Ancak takrîben 350 sene sonra Hristiyan kilise babası Lactantius, religio'yu Latince religarebağlamak, geri bağlamak, tutmak, bir şeye tutturmak}} fiiline dayandırdı. Buna göre din, bu açıdan görüldüğünde bir inançlının ilâhî bir temele veya ilâhî temel olarak gördüğü şeye rücu etmesidir. Fakat Orta Çağ'da Almancaya geçen bu kelime, Cicero'ya müracaat ederek relegere'ye dayanan mânâsı, superstitio ile olan sınırlamayla beraber Religion kelimesini batıl itikattan ayırda.[1]

Söyleniş

değiştir
  • IPA(anahtar): ʀeliˈɡi̯oːn
  • Heceleme: Re‧li‧gi‧on

Religion d (tamlayan hâli Religion, çoğulu Religionen)

  1. (din, toplum) din

Kısaltmalar

değiştir

Alt kavramlar

değiştir

Türetilmiş kavramlar

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. Wolfgang Pfeifer et al.: Etymologisches Wörterbuch des Deutschen, 2. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskı, Deutscher Taschenbuch Verlag, München, 1993, ISBN 3-423-03358-4 .

Ek okumalar

değiştir

Aşağı Almanca

değiştir

Religion d

  1. (toplum) din