adama

Türkçe

Köken 1

(ada): ada + -ma

(adam): adam + -a

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /a.da.ˈma/
• Heceleme: a‧da‧ma

Ad

adama

1. ada (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs yönelme tekil çekimi
2. adam (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Ad

adama (belirtme hâli adamayı, çoğulu adamalar) adama -sı

1. adamak işi

Çekimleme

adama adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		adama	adamalar
belirtme		adamayı	adamaları
yönelme		adamaya	adamalara
bulunma		adamada	adamalarda
ayrılma		adamadan	adamalardan
tamlayan		adamanın	adamaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	adamam	adamalarım
	belirtme	adamamı	adamalarımı
	yönelme	adamama	adamalarıma
	bulunma	adamamda	adamalarımda
	ayrılma	adamamdan	adamalarımdan
	tamlayan	adamamın	adamalarımın
2. tekil	yalın	adaman	adamaların
	belirtme	adamanı	adamalarını
	yönelme	adamana	adamalarına
	bulunma	adamanda	adamalarında
	ayrılma	adamandan	adamalarından
	tamlayan	adamanın	adamalarının
3. tekil	yalın	adaması	adamaları
	belirtme	adamasını	adamalarını
	yönelme	adamasına	adamalarına
	bulunma	adamasında	adamalarında
	ayrılma	adamasından	adamalarından
	tamlayan	adamasının	adamalarının
1. çoğul	yalın	adamamız	adamalarımız
	belirtme	adamamızı	adamalarımızı
	yönelme	adamamıza	adamalarımıza
	bulunma	adamamızda	adamalarımızda
	ayrılma	adamamızdan	adamalarımızdan
	tamlayan	adamamızın	adamalarımızın
2. çoğul	yalın	adamanız	adamalarınız
	belirtme	adamanızı	adamalarınızı
	yönelme	adamanıza	adamalarınıza
	bulunma	adamanızda	adamalarınızda
	ayrılma	adamanızdan	adamalarınızdan
	tamlayan	adamanızın	adamalarınızın
3. çoğul	yalın	adaması adamaları
	belirtme	adamasını adamalarını
	yönelme	adamasına adamalarına
	bulunma	adamasında adamalarında
	ayrılma	adamasından adamalarından
	tamlayan	adamasının adamalarının

Deyimler

• adama benzemek

Çeviriler

adama

• Fince: omistautuminen (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "adama" maddesi