ihvan

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اخوان‎, Arapça إخْوَان‎ (ʾiḫvān).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ih.ˈvan/, /ih.ˈvaːn/
• Heceleme: ih‧van

Ad

ihvan (belirtme hâli ihvanı, çoğulu ihvanlar)

1. Yakın arkadaşlar, dostlar
2. (eğitim, tasavvuf) Aynı okul veya tarikattan olan kimseler

Çekimleme

ihvan adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ihvan	ihvanlar
belirtme		ihvanı	ihvanları
yönelme		ihvana	ihvanlara
bulunma		ihvanda	ihvanlarda
ayrılma		ihvandan	ihvanlardan
tamlayan		ihvanın	ihvanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ihvanım	ihvanlarım
	belirtme	ihvanımı	ihvanlarımı
	yönelme	ihvanıma	ihvanlarıma
	bulunma	ihvanımda	ihvanlarımda
	ayrılma	ihvanımdan	ihvanlarımdan
	tamlayan	ihvanımın	ihvanlarımın
2. tekil	yalın	ihvanın	ihvanların
	belirtme	ihvanını	ihvanlarını
	yönelme	ihvanına	ihvanlarına
	bulunma	ihvanında	ihvanlarında
	ayrılma	ihvanından	ihvanlarından
	tamlayan	ihvanının	ihvanlarının
3. tekil	yalın	ihvanı	ihvanları
	belirtme	ihvanını	ihvanlarını
	yönelme	ihvanına	ihvanlarına
	bulunma	ihvanında	ihvanlarında
	ayrılma	ihvanından	ihvanlarından
	tamlayan	ihvanının	ihvanlarının
1. çoğul	yalın	ihvanımız	ihvanlarımız
	belirtme	ihvanımızı	ihvanlarımızı
	yönelme	ihvanımıza	ihvanlarımıza
	bulunma	ihvanımızda	ihvanlarımızda
	ayrılma	ihvanımızdan	ihvanlarımızdan
	tamlayan	ihvanımızın	ihvanlarımızın
2. çoğul	yalın	ihvanınız	ihvanlarınız
	belirtme	ihvanınızı	ihvanlarınızı
	yönelme	ihvanınıza	ihvanlarınıza
	bulunma	ihvanınızda	ihvanlarınızda
	ayrılma	ihvanınızdan	ihvanlarınızdan
	tamlayan	ihvanınızın	ihvanlarınızın
3. çoğul	yalın	ihvanı	ihvanları
	belirtme	ihvanını	ihvanlarını
	yönelme	ihvanına	ihvanlarına
	bulunma	ihvanında	ihvanlarında
	ayrılma	ihvanından	ihvanlarından
	tamlayan	ihvanının	ihvanlarının

Eş anlamlılar

• müntesip

Çeviriler

ihvan

• Arapça: إخْوَان‎ (ar) e (ʾiḫvān)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: اخوان‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ihvan" maddesi