dost
TürkçeDüzenle
KökenDüzenle
- Osmanlı Türkçesi دوست (dost), o da Farsça دوست (dôst)
SöylenişDüzenle
AdDüzenle
dost (belirtme hâli dosdu, çoğulu dostlar)
- bir şeye aşırı ilgi duyan, koruyan kimse
- Kitap dostu.
- erkek veya kadının evlilik dışı ilişki kurduğu kimse
- Bir dostu vardı, belalı, çapkın bir delikanlı. — H. R. Gürpınar
- sahibine sevgi gösteren hayvan
- Köpek insan dostudur.
- (sosyoloji) sevilen, güvenilen, yakın arkadaş, gönüldaş, iyi anlaşılan kimse
- Ben giderim adım kalır. / Dostlar beni hatırlasın. — Âşık Veysel
ÇekimlemeDüzenle
dost adının çekimi
Eş anlamlılarDüzenle
- (evlilik dışı ilişki): zamazingo
Zıt anlamlılarDüzenle
- (sosyoloji): düşman
Üst kavramlarDüzenle
- (sosyoloji): tanıdık
AtasözleriDüzenle
sosyoloji
DeyimlerDüzenle
- (sosyoloji): dost acı söyler
Kelime birliktelikleriDüzenle
- (sosyoloji): dost düşman
Türetilmiş kavramlarDüzenle
İlgili kavramlarDüzenle
ÇevirilerDüzenle
sosyoloji
|
Ön adDüzenle
dost (karşılaştırma daha dost, üstünlük en dost)
- iyi geçinen, aralarında iyi ilişki bulunan
- Yüzleri tatlı, dilleri tatlı, dost insanlardı bunlar. — T. Buğra
ÇevirilerDüzenle
dost
|
KaynakçaDüzenle
- Türk Dil Kurumuna göre "dost" maddesi
AzericeDüzenle
Diğer yazılışlar | |
---|---|
Arap | دوست |
Kiril | дост |
Latin | dost |
KökenDüzenle
SöylenişDüzenle
- Heceleme: dost
AdDüzenle
dost
ÇekçeDüzenle
SöylenişDüzenle
- Heceleme: dost
BelirteçDüzenle
dost
GagavuzcaDüzenle
KökenDüzenle
SöylenişDüzenle
- Heceleme: dost
AdDüzenle
dost
- (sosyoloji) dost
KaynakçaDüzenle
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Kırım TatarcasıDüzenle
SöylenişDüzenle
- Heceleme: dost
AdDüzenle
dost
TürkmenceDüzenle
SöylenişDüzenle
- Heceleme: dost
AdDüzenle
dost