yakın

Ayrıca bakınız: yakin, яҡын

Türkçe

Söyleniş

• (fiil): IPA^(anahtar): [ˈja.kɯn]
• (isim): IPA^(anahtar): [ja.ˈkɯn]
• Heceleme: ya‧kın

Köken 1

Eski Türkçe yak‎ (yak), yağu‎ (yağu).

Ad

yakın (belirtme hâli yakını, çoğulu yakınlar)

1. (tabii bilimler) uzak olmayan yer

   Yakınımızda otururlar.

2. (sosyoloji) aralarında sıkı ilişki olan arkadaş, akraba ya da dost

   En yakınlarından başlayarak herkese hayatı cehennem ettiği de doğrudur. — M. Mungan

Çekimleme

yakın adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		yakın	yakınlar
belirtme		yakını	yakınları
yönelme		yakına	yakınlara
bulunma		yakında	yakınlarda
ayrılma		yakından	yakınlardan
tamlayan		yakının	yakınların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	yakınım	yakınlarım
	belirtme	yakınımı	yakınlarımı
	yönelme	yakınıma	yakınlarıma
	bulunma	yakınımda	yakınlarımda
	ayrılma	yakınımdan	yakınlarımdan
	tamlayan	yakınımın	yakınlarımın
2. tekil	yalın	yakının	yakınların
	belirtme	yakınını	yakınlarını
	yönelme	yakınına	yakınlarına
	bulunma	yakınında	yakınlarında
	ayrılma	yakınından	yakınlarından
	tamlayan	yakınının	yakınlarının
3. tekil	yalın	yakını	yakınları
	belirtme	yakınını	yakınlarını
	yönelme	yakınına	yakınlarına
	bulunma	yakınında	yakınlarında
	ayrılma	yakınından	yakınlarından
	tamlayan	yakınının	yakınlarının
1. çoğul	yalın	yakınımız	yakınlarımız
	belirtme	yakınımızı	yakınlarımızı
	yönelme	yakınımıza	yakınlarımıza
	bulunma	yakınımızda	yakınlarımızda
	ayrılma	yakınımızdan	yakınlarımızdan
	tamlayan	yakınımızın	yakınlarımızın
2. çoğul	yalın	yakınınız	yakınlarınız
	belirtme	yakınınızı	yakınlarınızı
	yönelme	yakınınıza	yakınlarınıza
	bulunma	yakınınızda	yakınlarınızda
	ayrılma	yakınınızdan	yakınlarınızdan
	tamlayan	yakınınızın	yakınlarınızın
3. çoğul	yalın	yakını	yakınları
	belirtme	yakınını	yakınlarını
	yönelme	yakınına	yakınlarına
	bulunma	yakınında	yakınlarında
	ayrılma	yakınından	yakınlarından
	tamlayan	yakınının	yakınlarının

Üst kavramlar

• (arkadaş): insan
• (yer): yer

Deyimler

götü yere yakın, ırağı yakın etmek, yakın dost, yakın etmek, yakın gün

Türetilmiş kavramlar

yakınca, yakınken, yakınla, yakınlı, yakınsa, yakınsız

Çeviriler

yakın

• Almanca: Anverwandter (de) e, Anverwandte (de) d; Nahestehender (de) e, Nahestehende (de) d
• Fince: lähistö (fi), läheinen (fi)
• İngilizce: close person (en); relative (en)
• İsveççe: närstående (sv) g

Belirteç

yakın

1. uzak olmadan

   Gelin, bana yakın oturun lütfen.

Çeviriler

uzak olmadan

• Almanca: nahe (de)
• Fince: läheisesti (fi)
• İngilizce: closeby (en), nearby (en)
• İtalyanca: qui vicino (it)
• Özbekçe: qariyb (uz), yaqin (uz)

Ön ad

yakın (karşılaştırma daha yakın, üstünlük en yakın)

1. andıran, benzeyen, yaklaşan

   Beş dönüme yakın bahçesi bir ormanı andırırdı. — Ö. Seyfettin

2. aralarında sıkı ilgi bulunan

   Her birinin muhakkak bir yakın arkadaşı vardır. — E. Şafak

3. az bir ara ile ayrılmış olan (yer veya zaman)

   zıt anlamlısı: uzak

4. erişmesi, olması zaman bakımından yaklaşmış olan

   {{örnek|dil=tr|Elli yaşında adam, ellisine yakın kadın...|Sâit Fâik Abasıyanık|S. F. Abasıyanık

5. küçük, önemsiz değişikliklerle birbirinden ayrılan

   İklim ile toprağın bereketi ve insanın faaliyeti arasında yakın bir münasebet vardır. — C. Meriç

Atasözleri

yakın

• Ağızdan burun yakın, kardeşten karın,
• Akçanın iyisi kesede duran, bahçanın iyisi eve yakın olan,
• Göte yakın yerden et yememeli,
• Karıkoca bir sözle yakın, bir sözle uzaktır,
• Sıçılacak ağız göte yakın gelir,
• Tarlanın iyisi suya yakın, daha iyisi eve yakın,
• Yakın dost hayırsız hısımdan yeğdir

Çeviriler

yakın

• Abazaca: aргваны (abq) (arg°ānə)
• Almanca: nahe (de)
• Arapça: قَرِيب‎ (ar) (ḳarīb)
• Azerice: yaxın (az)
• Fince: läheinen (fi)
• Fransızca: prochain (fr)
• Gagavuzca: yakın (gag)
• İngilizce: akin (en), closer (en), near (en), proximate (en)
• İspanyolca: cerca (es)
• İsveççe: närstående (sv)
• İtalyanca: vicino (it)
• Karaçay-Balkarca: cuvuk (krc)
• Macarca: rokon (hu)
• Özbekçe: yaqin (uz)
• Rusça: близкий (ru) (blizkiy), ближний (ru) (blijniy)
• Tatarca: menä genä (tt), yaqın (tt)
• Türkçe:
• : Eski Türkçe: tutaşı‎ (otk) (tutaşı), tutşı‎ (otk) (tutşı), yaguk‎ (otk) (yaguk)
• Türkmence: ýakyyn (tk), golaý (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yakın" maddesi

Eylem

yakın

1. yakmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi

   zıt anlamlısı: yakmayın

Anagramlar

• kayın

Gagavuzca

Köken

• Eski Türkçe jaq‎ (jaq)

Söyleniş

• Heceleme: ya‧kın

Ön ad

yakın

1. yakın

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki