kıyı

Ayrıca bakınız: sahil

Türkçe

Ad

kıyı (belirtme hâli kıyını, çoğulu kıyılar)

1. (coğrafya) kara ile suyun birleştiği yer

   Kandilli akıntısını geçiyoruz. İşte Küçüksu kasrı, kıyıda bembeyaz gülüyor.” -Y. Z. Ortaç

2. kenar, periferi
3. (coğrafya) sahil

   “Kıyılardan gelen rüzgârlar, denizin küçücük dalgacıklarıyla oynaşıyorlar.” -E. M. Karakurt

4. (mecaz) ıssız, tenha yer

Köken

Eski Türkçe kıdhıġ

Deyimler

akarsu kıyısı, kıyıya atmak, kıyıya çıkmak, kıyıya varmak, kuşak kıyısı, soğurum kıyısı

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "kıyı" maddesi

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Ufer (de) n
• Azerice: qıraq (az), sahil (az)
• Çekçe: břeh (cs) e
• Eski Türkçe: kıdıg‎ (otk) (kıdıg), kırlatmak‎ (otk) (kırlatmak)
• Fince: ranta (fi), rannikko (fi)
• Fransızca: côte (fr), bord (fr)
• Gagavuzca: kıyı (gag)
• İngilizce: shore (en), coast (en), edge (en)
• İsviçre Almancası: Ufer (de) n
• Lehçe: brzeg (pl), wybrzeże (pl), plaża (pl),

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe

Ad

kıyı

1. (coğrafya) kıyı, sahil

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki