Türkçe

düzenle

kopmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kopar)

  1. herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak.
    Tel koptu. İp koptu.
  2. yerinden ayrılmak
    Cezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu.
  3. gövdeden ayrılmak
    Ağacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş.
  4. birdenbire gürültülü veya tehlikeli olaylar birdenbire başlamak veya ortaya çıkmak
    İçeride feryatlar koptu. - S. F. Abasıyanık
  5. bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmak
    Daha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden. - A. Ümit
  6. kurtulmak
  7. çok ağrımak
    Belim kopuyor.
  8. koşmak, hızla gitmek

Deyimler

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Eski Türkçe

düzenle
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. kopmak
  2. gelmek
  3. kalkmak
  4. başlamak
  5. çıkmak
  6. baş kaldırmak