kulsuz

Türkçe

Köken

kul + -suz

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /kul.ˈsuz/
• Heceleme: kul‧suz

Zıt anlamlılar

• kullu

Ad

kulsuz (belirtme hâli kulsuzu, çoğulu kulsuzlar)

1. kulu olmayan kişi

Çekimleme

kulsuz adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kulsuz	kulsuzlar
belirtme		kulsuzu	kulsuzları
yönelme		kulsuza	kulsuzlara
bulunma		kulsuzda	kulsuzlarda
ayrılma		kulsuzdan	kulsuzlardan
tamlayan		kulsuzun	kulsuzların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kulsuzum	kulsuzlarım
	belirtme	kulsuzumu	kulsuzlarımı
	yönelme	kulsuzuma	kulsuzlarıma
	bulunma	kulsuzumda	kulsuzlarımda
	ayrılma	kulsuzumdan	kulsuzlarımdan
	tamlayan	kulsuzumun	kulsuzlarımın
2. tekil	yalın	kulsuzun	kulsuzların
	belirtme	kulsuzunu	kulsuzlarını
	yönelme	kulsuzuna	kulsuzlarına
	bulunma	kulsuzunda	kulsuzlarında
	ayrılma	kulsuzundan	kulsuzlarından
	tamlayan	kulsuzunun	kulsuzlarının
3. tekil	yalın	kulsuzu	kulsuzları
	belirtme	kulsuzunu	kulsuzlarını
	yönelme	kulsuzuna	kulsuzlarına
	bulunma	kulsuzunda	kulsuzlarında
	ayrılma	kulsuzundan	kulsuzlarından
	tamlayan	kulsuzunun	kulsuzlarının
1. çoğul	yalın	kulsuzumuz	kulsuzlarımız
	belirtme	kulsuzumuzu	kulsuzlarımızı
	yönelme	kulsuzumuza	kulsuzlarımıza
	bulunma	kulsuzumuzda	kulsuzlarımızda
	ayrılma	kulsuzumuzdan	kulsuzlarımızdan
	tamlayan	kulsuzumuzun	kulsuzlarımızın
2. çoğul	yalın	kulsuzunuz	kulsuzlarınız
	belirtme	kulsuzunuzu	kulsuzlarınızı
	yönelme	kulsuzunuza	kulsuzlarınıza
	bulunma	kulsuzunuzda	kulsuzlarınızda
	ayrılma	kulsuzunuzdan	kulsuzlarınızdan
	tamlayan	kulsuzunuzun	kulsuzlarınızın
3. çoğul	yalın	kulsuzu	kulsuzları
	belirtme	kulsuzunu	kulsuzlarını
	yönelme	kulsuzuna	kulsuzlarına
	bulunma	kulsuzunda	kulsuzlarında
	ayrılma	kulsuzundan	kulsuzlarından
	tamlayan	kulsuzunun	kulsuzlarının

Ön ad

kulsuz (karşılaştırma daha kulsuz, üstünlük en kulsuz)

1. kulu olmadığı hâlde