mahkûm

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi محكوم‎ sözcüğünden devralındı.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /mɑh.ˈcum/
• Heceleme: mah‧kûm

Ad

mahkûm (belirtme hâli mahkûmu, çoğulu mahkûmlar)

1. (hukuk) hükümlü

   Mahkûmlar isyan edince ordudan yardım istendi.

Çekimleme

mahkûm adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		mahkûm	mahkûmlar
belirtme		mahkûmu	mahkûmları
yönelme		mahkûma	mahkûmlara
bulunma		mahkûmda	mahkûmlarda
ayrılma		mahkûmdan	mahkûmlardan
tamlayan		mahkûmun	mahkûmların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	mahkûmum	mahkûmlarım
	belirtme	mahkûmumu	mahkûmlarımı
	yönelme	mahkûmuma	mahkûmlarıma
	bulunma	mahkûmumda	mahkûmlarımda
	ayrılma	mahkûmumdan	mahkûmlarımdan
	tamlayan	mahkûmumun	mahkûmlarımın
2. tekil	yalın	mahkûmun	mahkûmların
	belirtme	mahkûmunu	mahkûmlarını
	yönelme	mahkûmuna	mahkûmlarına
	bulunma	mahkûmunda	mahkûmlarında
	ayrılma	mahkûmundan	mahkûmlarından
	tamlayan	mahkûmunun	mahkûmlarının
3. tekil	yalın	mahkûmu	mahkûmları
	belirtme	mahkûmuyu	mahkûmlarını
	yönelme	mahkûmuya	mahkûmlarına
	bulunma	mahkûmuda	mahkûmlarında
	ayrılma	mahkûmudan	mahkûmlarından
	tamlayan	mahkûmunun	mahkûmlarının
1. çoğul	yalın	mahkûmumuz	mahkûmlarımız
	belirtme	mahkûmumuzu	mahkûmlarımızı
	yönelme	mahkûmumuza	mahkûmlarımıza
	bulunma	mahkûmumuzda	mahkûmlarımızda
	ayrılma	mahkûmumuzdan	mahkûmlarımızdan
	tamlayan	mahkûmumuzun	mahkûmlarımızın
2. çoğul	yalın	mahkûmunuz	mahkûmlarınız
	belirtme	mahkûmunuzu	mahkûmlarınızı
	yönelme	mahkûmunuza	mahkûmlarınıza
	bulunma	mahkûmunuzda	mahkûmlarınızda
	ayrılma	mahkûmunuzdan	mahkûmlarınızdan
	tamlayan	mahkûmunuzun	mahkûmlarınızın
3. çoğul	yalın	mahkûmu mahkûmları
	belirtme	mahkûmuyu mahkûmlarını
	yönelme	mahkûmuya mahkûmlarına
	bulunma	mahkûmuda mahkûmlarında
	ayrılma	mahkûmudan mahkûmlarından
	tamlayan	mahkûmunun mahkûmlarının

Üst kavramlar

• hükümlü, insan

Kelime birliktelikleri

• mahkûmlar adası

Türetilmiş kavramlar

• mahkûmca, mahkûmcu, mahkûmcuk, mahkûmken, mahkûmla, mahkûmlu, mahkûmsa, mahkûmsuz

Ön ad

mahkûm (karşılaştırma daha mahkûm, üstünlük en mahkûm)

1. (hukuk) hükümlü

   Müebbet hapse mahkûm bir suçlu.

2. mecbur, zorunda olan

   Bu konularda yeni kuşağın yanında her zaman cahil kalmaya mahkûmuz. — H. Taner

3. kötü sonuca varması kaçınılmaz olan