meydan

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi میدان‎, Farsça میدان‎, Arapça مَيْدَانْ‎ (meydān).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /mej.ˈdan/
• Heceleme: mey‧dan

Ad

meydan (belirtme hâli meydanı, çoğulu meydanlar)

1. bulunulan yer ve çevresi, ortalık

   Kileri kilitlemezdi, paraları meydanda dururdu. — Ö. Seyfettin

2. eğlence veya karşılaşma yeri, yarışma

   Şehir kapılarının önündeki meydanlarda davul zurna çalınıyor, cirit, bar oynanıyordu. — A. H. Tanpınar

3. fırsat, imkân veya vakit
4. (şehircilik) alan, saha

   Yüz binlerce asker sokakları, meydanları, kırları dolduruyordu. — Ö. Seyfettin

5. (tasavvuf) Mevlevî tekkelerinde ayin yapılan yer

Çekimleme

meydan adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		meydan	meydanlar
belirtme		meydanı	meydanları
yönelme		meydana	meydanlara
bulunma		meydanda	meydanlarda
ayrılma		meydandan	meydanlardan
tamlayan		meydanın	meydanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	meydanım	meydanlarım
	belirtme	meydanımı	meydanlarımı
	yönelme	meydanıma	meydanlarıma
	bulunma	meydanımda	meydanlarımda
	ayrılma	meydanımdan	meydanlarımdan
	tamlayan	meydanımın	meydanlarımın
2. tekil	yalın	meydanın	meydanların
	belirtme	meydanını	meydanlarını
	yönelme	meydanına	meydanlarına
	bulunma	meydanında	meydanlarında
	ayrılma	meydanından	meydanlarından
	tamlayan	meydanının	meydanlarının
3. tekil	yalın	meydanı	meydanları
	belirtme	meydanını	meydanlarını
	yönelme	meydanına	meydanlarına
	bulunma	meydanında	meydanlarında
	ayrılma	meydanından	meydanlarından
	tamlayan	meydanının	meydanlarının
1. çoğul	yalın	meydanımız	meydanlarımız
	belirtme	meydanımızı	meydanlarımızı
	yönelme	meydanımıza	meydanlarımıza
	bulunma	meydanımızda	meydanlarımızda
	ayrılma	meydanımızdan	meydanlarımızdan
	tamlayan	meydanımızın	meydanlarımızın
2. çoğul	yalın	meydanınız	meydanlarınız
	belirtme	meydanınızı	meydanlarınızı
	yönelme	meydanınıza	meydanlarınıza
	bulunma	meydanınızda	meydanlarınızda
	ayrılma	meydanınızdan	meydanlarınızdan
	tamlayan	meydanınızın	meydanlarınızın
3. çoğul	yalın	meydanı meydanları
	belirtme	meydanını meydanlarını
	yönelme	meydanına meydanlarına
	bulunma	meydanında meydanlarında
	ayrılma	meydanından meydanlarından
	tamlayan	meydanının meydanlarının

Atasözleri

şehircilik

• At bulunur meydan bulunmaz, meydan bulunur at bulunmaz
• At ölür meydan kalır, yiğit ölür şan kalır
• Baba ekmeği zindan ekmeği, koca ekmeği meydan ekmeği
• Er ekmeği, meydan ekmeği
• Sıçana rakı içirmişler, kediye meydan okumuş
• Yiğit meydanda belli olur

Türetilmiş kavramlar

• meydana atılmak,
• meydana gelmek,
• meydan muharebesi,
• meydan savaşı,
• meydan vermek,
• meydanca,
• meydancı,
• meydancık,
• meydanken,
• meydanla,
• meydanlı,
• meydansa,
• meydansız

Çeviriler

şehircilik

• Almanca: Platz (de) e
• Azerice: meydan (az)
• Fince: aukio (fi)
• Gagavuzca: meydan (gag)
• İngilizce: plaza (en), square (en)
• İspanyolca: plaza (es) d
• İsveççe: plats (sv), torg (sv)
• İtalyanca: plaza (it) d
• Tatarca: мәйдан (tt) (mäydan), mäydan (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meydan" maddesi

Azerice

Söyleniş

• Heceleme: mey‧dan

Ad

meydan

1. (şehircilik) alan, meydan

Gagavuzca

Köken

Farsça میدان‎, Arapça مَيْدَانْ‎ (meydān).

Söyleniş

• Heceleme: mey‧dan

Ad

meydan

1. (şehircilik) alan, meydan

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki