ruhsatlı

Türkçe

Köken

ruhsat + -lı

Söyleniş

• Heceleme: ruh‧sat‧lı

Zıt anlamlılar

• ruhsatsız

Ad

ruhsatlı (belirtme hâli ruhsatlını, çoğulu ruhsatlılar)

1. kullanılması, taşınması, yapılması v.s. için gerekli izni olan, ruhsatı olan kimse

Ön ad

ruhsatlı (karşılaştırma daha ruhsatlı, üstünlük en ruhsatlı)

1. yapılması, kullanılması, taşınması v.s. için gerekli izni olan, ruhsatı olan

   "Ruhsatlıdır, çekmeceye bakın, belgeler orada" diyor adam telaşla. - A. Ümit

Çeviriler

ruhsatlı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ruhsatlı" maddesi