yargılama

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: yar‧gı‧la‧ma

Köken

yargı + -lama

Ad

yargılama (belirtme hâli yargılamayı, çoğulu yargılamalar)

1. (hukuk) yargılamak işi, birbirine karşı olan iki tarafı dinleyerek bir yargıya varma
2. (felsefe, ruh bilimi) anlık

Eş anlamlılar

• (hukuk): muhakeme
• (felsefe, ruh bili): entelekt, müdrike

Karşıt anlamlılar

• yargılamama

Türetilmiş kavramlar

• yargılanabilme, yargılamak, yargılanılma, yargılatma

Çeviriler

hukuk

• Almanca: Verurteilen (de) n
• Arapça: شَجَب‎ (ar) e (şeceb)
• İngilizce: to condemn (en), to sentence (en)
• Kürtçe: mehkemekirin (ku)
• Özbekçe: sudlov (uz)

Eylem

yargılama

1. yargılamak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

Karşıt anlamlılar

• yargıla

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yargılama" maddesi

Anagramlar

• yarlıgama