Türkçe değiştir

Köken değiştir

Osmanlı Türkçesi ذكاء‎, Arapça ذَكَاء(ẕekāʾ)

Söyleniş değiştir

değiştir

zekâ (belirtme hâli zekâyı, çoğulu zekâlar), sahiplik şekli zekâ -sı

  1. (psikoloji) İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri idrak, yargılama ve sonuç çıkarma kabiliyetlerinin tamamı
    Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı. — R. N. Güntekin
    Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti. — A. Kutlu

Çekimleme değiştir

Eş anlamlılar değiştir

Alt kavramlar değiştir

Türetilmiş kavramlar değiştir

Çeviriler değiştir

Kaynakça değiştir

Ek okumalar değiştir