أن

Ayrıca bakınız: ان, آن, إن, اَِنْ, -ان, ان-

Arapça

Köken 1

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ʔan/

Bağlaç

أن (أَنْ)

Kesin sözlü ismin yerine bir fiil cümlesi ekler.
eş anlamlısı: مَا‎ (mā)
1. -a/-e, o; dilek kipli bir fiil sunar (genellikle mastar ekine karşılık gelir)
  سَيَنْتَخِبُ الشَّعْبُ رَئِيسًا جَدِيدًا بَعْدَ أَنْ يُكْتَبَ الدُّسْتُور. — Halk, yeni anayasa yazıldıktan sonra yeni bir başkan seçecek.
  
  أُرِيدُ أَنْ آكُلَ. — Yemek istiyorum.
  
  أُرِيدُ أَنْ يَأْكُلَ. — Onun yemesini istiyorum.
2. o; geçmiş zamanda bir fiilden evvel gelir
  سَبَقَ أَنْ قُلْتُ لَكَ ذٰلِكَ — Onu sana söylemiştim.
(edebî) rivâyet edilen bir konuşmadan evvel gelir
- M.S. 609–632, Kur'an, 7:44
  وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ "أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا؟" قَالُوا "نَعَمْ!" فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ "أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ!" – Cennetlikler, Cehennemliklere "Rabbimizin bize [o] va'dettiğini hakikat bulduk. Siz de Rabbinizin va'd ettiğini hakikat buldunuz mu?" diye seslenirler. Onlar "Evet!" der. O zaman aralarında bir duyurucu "Allah'ın laneti zalimlere!" diye seslenir.
- M.S. 609–632, Kur'an, 7:117
  وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ – Biz de Musa'ya “Sen de [[o]] asânı atıver!” diye vahyettik.
أَنَّ‎ (ʾenne)'nin bir şekli
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلٰهَ إِلَّا ٱللّٰهُ. — [O] Allah'tan başka ilah olmadığına şehâdet ederim.

عَلِمْتُ أَنْ سَيُسَافِرُ زُهَيْرٌ — [O] Zuheyr'in seyahat edeceğini biliyordum.
- M.S. 609–632, Kur'an, 10:10
  وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَالَمِينَ – Onların oradaki [[o]] duaları: "Allah'ım, sen yücelerden yücesin";

Türetilmiş kavramlar

أَن التَّفْسِيرِيَّة‎ (ʾen et-tefsīriyye) ،لِأَنْ‎ (liʾen) ،لِئَلَّا‎ (liʾellā) ،أَلَّا‎ (ʾellā)

Köken 2

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ʔan.na/

Bağlaç

أن (أَنَّ)

o (bir eşitlik cümlesini veya bir fiil cümlesini sunar)
هَلْ تَعْلَمُ أَنَّنِي أَطْوَلُ مِنْكَ؟ — Senden boylu olduğumu bilir misin?

أَعْرِفُ أَنَّ ٱبْنَكَ سَرَقَ سَيَّارَتِي. — Oğlunun otomobilimi çaldığını biliyorum.

Çekimleme

Çekimlemiş biçimler

kişi adılları- biçimler dâhil	tekil		ikil	çoğul
asıl biçim					أَنَّ (ʾenne)
kişi adılları- biçimler dâhil	eril	dişil	genel	eril	dişil
birinci kişi	أَنَّنِي‎ (ʾennenī)			أَنَّنَا‎ (ʾennenā)
ikinci kişi	أَنَّكَ‎ (ʾenneke)	أَنَّكِ‎ (ʾenneki)	أَنَّكُمَا‎ (ʾennekümā)	أَنَّكُمْ‎ (ʾenneküm)	أَنَّكُنَّ‎ (ʾennekünne)
üçüncü kişi	أَنَّهُ‎ (ʾennehü)	أَنَّهَا‎ (ʾennehā)	أَنَّهُمَا‎ (ʾennehümā)	أَنَّهُمْ‎ (ʾennehüm)	أَنَّهُنَّ‎ (ʾennehünne)

Farklı yazılışlar

إِنَّ‎ (ʾinne) (belli fiillerin sonra)

Türetilmiş kavramlar

لِأَنَّ‎ (liʾenne) ،أَنَّمَا‎ (ʾennemā)

Köken 3

ء ن ن‎ (ʾ-n-n)

Söyleniş

(fiil): IPA^(anahtar): /ʔan.na/
(isim): IPA^(anahtar): /ʔann/

Eylem

أَنَّ (ʾenne) I, geniş zaman يَئِنُّ‎‎ (yeʾinnü)

inlemek
كُلَّمَا أَنَّ بِالْعِرَاقِ جَرِيحٌ / لَمَسَ الشَّرْقُ جَنْبَهُ فِي عُمَانِهِ

Çekimleme

أَنَّ

çekimi (biçim-I muzaaf, mastarlar أَنّ veya أَنِين)

etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
mastarlar الْمَصَادِر					أَنّ veya أَنِين‎ ʾenn veya ʾenīn
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل					آنّ‎ ʾānn
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول					مَأْنُون‎ meʾnūn
		tekil الْمُفْرَد			ikil الْمُثَنَّى		çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب	1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	أَنَنْتُ‎ ʾenentü	أَنَنْتَ‎ ʾenente	أَنَّ ʾenne	أَنَنْتُمَا‎ ʾenentümā	أَنَّا‎ ʾennā	أَنَنَّا‎ ʾenennā	أَنَنْتُمْ‎ ʾenentüm	أَنُّوا‎ ʾennū
geçmiş zaman الْمَاضِي	dişil	أَنَنْتُ‎ ʾenentü	أَنَنْتِ‎ ʾenenti	أَنَّتْ‎ ʾennet	أَنَنْتُمَا‎ ʾenentümā	أَنَّتَا‎ ʾennetā	أَنَنَّا‎ ʾenennā	أَنَنْتُنَّ‎ ʾenentünne	أَنَنَّ‎ ʾenenne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أَئِنُّ‎ ʾeʾinnü	تَئِنُّ‎ teʾinnü	يَئِنُّ‎ yeʾinnü	تَئِنَّانِ‎ teʾinnāni	يَئِنَّانِ‎ yeʾinnāni	نَئِنُّ‎ neʾinnü	تَئِنُّونَ‎ teʾinnūne	يَئِنُّونَ‎ yeʾinnūne
geniş zaman الْمُضَارِع	dişil	أَئِنُّ‎ ʾeʾinnü	تَئِنِّينَ‎ teʾinnīne	تَئِنُّ‎ teʾinnü	تَئِنَّانِ‎ teʾinnāni	تَئِنَّانِ‎ teʾinnāni	نَئِنُّ‎ neʾinnü	تَأْنِنَّ‎ teʾninne	يَأْنِنَّ‎ yeʾninne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أَئِنَّ‎ ʾeʾinne	تَئِنَّ‎ teʾinne	يَئِنَّ‎ yeʾinne	تَئِنَّا‎ teʾinnā	يَئِنَّا‎ yeʾinnā	نَئِنَّ‎ neʾinne	تَئِنُّوا‎ teʾinnū	يَئِنُّوا‎ yeʾinnū
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	dişil	أَئِنَّ‎ ʾeʾinne	تَئِنِّي‎ teʾinnī	تَئِنَّ‎ teʾinne	تَئِنَّا‎ teʾinnā	تَئِنَّا‎ teʾinnā	نَئِنَّ‎ neʾinne	تَأْنِنَّ‎ teʾninne	يَأْنِنَّ‎ yeʾninne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أَئِنَّ‎ veya أَئِنِّ‎ veya آنِنْ‎ ʾeʾinne veya ʾeʾinni veya ʾānin	تَئِنَّ‎ veya تَئِنِّ‎ veya تَأْنِنْ‎ teʾinne veya teʾinni veya teʾnin	يَئِنَّ‎ veya يَئِنِّ‎ veya يَأْنِنْ‎ yeʾinne veya yeʾinni veya yeʾnin	تَئِنَّا‎ teʾinnā	يَئِنَّا‎ yeʾinnā	نَئِنَّ‎ veya نَئِنِّ‎ veya نَأْنِنْ‎ neʾinne veya neʾinni veya neʾnin	تَئِنُّوا‎ teʾinnū	يَئِنُّوا‎ yeʾinnū
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	dişil		تَئِنِّي‎ teʾinnī	تَئِنَّ‎ veya تَئِنِّ‎ veya تَأْنِنْ‎ teʾinne veya teʾinni veya teʾnin	تَئِنَّا‎ teʾinnā	تَئِنَّا‎ teʾinnā		تَأْنِنَّ‎ teʾninne	يَأْنِنَّ‎ yeʾninne
emir الْأَمْر	eril		إِنَّ‎ veya إِنِّ‎ veya اِينِنْ‎ ʾinne veya ʾinni veya īnin		إِنَّا‎ ʾinnā			إِنُّوا‎ ʾinnū
emir الْأَمْر	dişil		إِنِّي‎ ʾinnī		إِنَّا‎ ʾinnā			اِينِنَّ‎ īninne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد			ikil الْمُثَنَّى		çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب	2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب	1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	أُنِنْتُ‎ ʾünintü	أُنِنْتَ‎ ʾüninte	أُنَّ ʾünne	أُنِنْتُمَا‎ ʾünintümā	أُنَّا‎ ʾünnā	أُنِنَّا‎ ʾüninnā	أُنِنْتُمْ‎ ʾünintüm	أُنُّوا‎ ʾünnū
geçmiş zaman الْمَاضِي	dişil	أُنِنْتُ‎ ʾünintü	أُنِنْتِ‎ ʾüninti	أُنَّتْ‎ ʾünnet	أُنِنْتُمَا‎ ʾünintümā	أُنَّتَا‎ ʾünnetā	أُنِنَّا‎ ʾüninnā	أُنِنْتُنَّ‎ ʾünintünne	أُنِنَّ‎ ʾüninne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُؤَنُّ‎ ʾüʾennü	تُؤَنُّ‎ tüʾennü	يُؤَنُّ‎ yüʾennü	تُؤَنَّانِ‎ tüʾennāni	يُؤَنَّانِ‎ yüʾennāni	نُؤَنُّ‎ nüʾennü	تُؤَنُّونَ‎ tüʾennūne	يُؤَنُّونَ‎ yüʾennūne
geniş zaman الْمُضَارِع	dişil	أُؤَنُّ‎ ʾüʾennü	تُؤَنِّينَ‎ tüʾennīne	تُؤَنُّ‎ tüʾennü	تُؤَنَّانِ‎ tüʾennāni	تُؤَنَّانِ‎ tüʾennāni	نُؤَنُّ‎ nüʾennü	تُؤْنَنَّ‎ tüʾnenne	يُؤْنَنَّ‎ yüʾnenne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُؤَنَّ‎ ʾüʾenne	تُؤَنَّ‎ tüʾenne	يُؤَنَّ‎ yüʾenne	تُؤَنَّا‎ tüʾennā	يُؤَنَّا‎ yüʾennā	نُؤَنَّ‎ nüʾenne	تُؤَنُّوا‎ tüʾennū	يُؤَنُّوا‎ yüʾennū
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	dişil	أُؤَنَّ‎ ʾüʾenne	تُؤَنِّي‎ tüʾennī	تُؤَنَّ‎ tüʾenne	تُؤَنَّا‎ tüʾennā	تُؤَنَّا‎ tüʾennā	نُؤَنَّ‎ nüʾenne	تُؤْنَنَّ‎ tüʾnenne	يُؤْنَنَّ‎ yüʾnenne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُؤَنَّ‎ veya أُؤَنِّ‎ veya أُونَنْ‎ ʾüʾenne veya ʾüʾenni veya ʾūnen	تُؤَنَّ‎ veya تُؤَنِّ‎ veya تُؤْنَنْ‎ tüʾenne veya tüʾenni veya tüʾnen	يُؤَنَّ‎ veya يُؤَنِّ‎ veya يُؤْنَنْ‎ yüʾenne veya yüʾenni veya yüʾnen	تُؤَنَّا‎ tüʾennā	يُؤَنَّا‎ yüʾennā	نُؤَنَّ‎ veya نُؤَنِّ‎ veya نُؤْنَنْ‎ nüʾenne veya nüʾenni veya nüʾnen	تُؤَنُّوا‎ tüʾennū	يُؤَنُّوا‎ yüʾennū
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	dişil		تُؤَنِّي‎ tüʾennī	تُؤَنَّ‎ veya تُؤَنِّ‎ veya تُؤْنَنْ‎ tüʾenne veya tüʾenni veya tüʾnen	تُؤَنَّا‎ tüʾennā	تُؤَنَّا‎ tüʾennā		تُؤْنَنَّ‎ tüʾnenne	يُؤْنَنَّ‎ yüʾnenne

Ad

أَنّ (ʾenn) e

أَنَّ‎ (ʾenne) eyleminin mastarı

Çekimleme

أَنّ (ʾenn) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
tekil	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	أَنّ ʾenn	الْأَنّ‎ el-ʾenn	أَنّ ʾenn
yalın	أَنٌّ ʾennün	الْأَنُّ‎ el-ʾennü	أَنُّ ʾennü
belirtme	أَنًّا‎ ʾennen	الْأَنَّ‎ el-ʾenne	أَنَّ ʾenne
tamlayan	أَنٍّ ʾennin	الْأَنِّ‎ el-ʾenni	أَنِّ ʾenni

Kaynakça

Tropper, Josef (2003) , “Sekundäres wortanlautendes Alif im Arabischen”, Kogan, Leonid, editör, Studia Semitica (Orientalia: Papers of the Oriental Institute; III), Moskova, →ISBN.