bitmiş

Türkçe

Köken

bit + -miş

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bit.ˈmiʃ/
• (fiil: bit olmak): IPA^(anahtar): /ˈbit.miʃ/
• Heceleme: bit‧miş

Eylem

bitmiş

1. bit olmak fiilinin bildirme kipi öğrenilen geçmiş zaman 3. tekil şahıs olumlu çekimi
2. bitmek fiilinin bildirme kipi öğrenilen geçmiş zaman 3. tekil şahıs olumlu çekimi

Zıt anlamlılar

• bitmemiş

Çeviriler

bitmiş

• İngilizce: terminated (en)

Ön ad

bitmiş (karşılaştırma daha bitmiş, üstünlük en bitmiş)

1. donmuş, katılaşmış pekmez
2. yağ veya pekmezin zaman aşımından geçmiş, bozulmuş hâli