Ayrıca bakınız: köyün

Türkçe

düzenle

Söyleniş

düzenle

Köken 1

düzenle
koy + -un

koyun

  1. koy (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Köken 2

düzenle
koyu + -n

koyun

  1. koyu (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Köken 3

düzenle
Osmanlı Türkçesi قویون (koyun) sözcüğünden, o da Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪 (q̊¹uń) sözcüğünden devralındı.
Koyunlar

koyun (belirtme hâli koyunu, çoğulu koyunlar)

  1. (boynuzlugiller, evcil hayvanlar) geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan
  2. (mecaz) verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kişi
Çekimleme
düzenle
Bilimsel adı
düzenle
Üst kavramlar
düzenle
Alt kavramlar
düzenle
Atasözleri
düzenle
Deyimler
düzenle
Kelime birliktelikleri
düzenle
Türetilmiş kavramlar
düzenle
Çeviriler
düzenle

Ek okumalar

düzenle

Köken 4

düzenle
Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪 (q̊¹uń) sözcüğünden devralındı

koyun (belirtme hâli koynu, çoğulu koyunlar)

  1. kollar arası
    eş anlamlıları: göğüs, kucak, sine
    • Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. Y. K. Karaosmanoğlu
  2. (giyim) göğüsle giysi arası
    Kesesini koynunda taşır.
  3. (mecaz) koruyucu, şefkatli çevre
    Hepimiz bu yurdun koynunda yetiştik.
Çekimleme
düzenle

Kaynakça

düzenle

Köken 5

düzenle
koy + -un

koyun

  1. koymak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi
    zıt anlamlısı: koymayın

Gagavuzca

düzenle
Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪 (q̊¹uń) sözcüğünden

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: ko‧yun

koyun

  1. (boynuzlugiller) koyun