(askeriye): Zwei Offiziere unterhalten sich.
Fransızca officier kelimesinden 15. asırda geçti, o da Latince officiarius (mevki sahibi) kelimesine dayanır; bugünkü mânâsına 16. asırdan beri kullanılmaktadır[1]

Söyleniş

değiştir

Offizier e (tamlayan hâli Offiziers, çoğulu Offiziere veya Offizieren, küçültme Offizierchen n, dişil Offizierin)

  1. (Almanya, askeriye) Feldwebelleutnant ve üstü rütbeler
  2. (askeriye) subay, zabit
    zıt anlamlılar: Gefreiter, Rekrut, Unteroffizier
  3. (askeriye, genel) teğmen ve üstü rütbeler
  4. (satranç) piyonlaron dışındaki taşlar (geniş mânâda)
    zıt anlamlısı: Bauer
  5. (satranç) vezir, kale, fil ve at için kullanılan üst kavram (dar mânâda)
    zıt anlamlılar: Bauer, König

Üst kavramlar

değiştir

Alt kavramlar

değiştir

Türetilmiş kavramlar

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 24. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Offizier“, sayfa 663.
  2. Şablon:Kaynak-ÖBV: Österreichisches Wörterbuch.

Ek okumalar

değiştir