Türkçe

düzenle

Söyleniş

düzenle

Köken 1

düzenle
bey + -in

beyin

  1. bey (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Köken 2

düzenle
  •  
    (anatomi): Bir insanın beyni
Eski Türkçe meng(meng, beyin).

beyin (belirtme hâli beyni, çoğulu beyinler)

  1. (anatomi) Kafatasının üst bölümünde beyin zarları ile örtülü, iki yarım küre şeklinde sinir kütlesinden oluşan, duyum ve şuur merkezlerinin bulunduğu organ
    eş anlamlıları: dimağ, ensefal
    Beyin (Latincede cerebrum, Antik Yunancada ἐγκέφαλος (enkephalos, “baştaki”), o da ἐν (en, “içinde”) + κεφαλή (kephalē, “baş”) sinir sisteminin merkezi olarak hizmet eden bir organdır.“[1]
  2. (felsefe) muhakeme, usa vurma
  3. (mecaz) akıl, anlayış
    Beyni olsaydı bankere bütün parasını kaptırmazdı.
  4. (mecaz) bilgisi, eğitimi, düşüncesi yüksek seviyede olan kimse
    O doktor, sadece araştırmaların başında değil, o projelerin beynidir.
    Türkiye'nin yetiştirdiği en değerli beyinlerden biridir. — H. Taner
  5. (mecaz) bir şeyi yönetmede önemli görevi olan kimse

Çekimleme

düzenle

Üst kavramlar

düzenle

Alt kavramlar

düzenle

Kelime birliktelikleri

düzenle

Türetilmiş kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle
  1. Beyin (Türkçe) (HTML) (2015-02-28). Asıl adresinden 2015-02-28 tarihinde arşivlenmiştir. 2015-06-03 tarihinde erişilmiştir.

Ek okumalar

düzenle

Azerice

düzenle

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: be‧yin

beyin

  1. (anatomi) beyin

Ek okumalar

düzenle
  • Azerice Vikipedi'de beyin

Anagramlar

düzenle