hin

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

hin (belirtme hâli hini, çoğulu hinler)

1. (zaman) zaman, zamane
2. kurnaz, cin fikirli kimse

Çekimleme

hin adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	hin	hinler
belirtme	hini	hinleri
yönelme	hine	hinlere
bulunma	hinde	hinlerde
ayrılma	hinden	hinlerden
tamlayan	hinin	hinlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	hinim	hinlerim
2. tekil (senin)	hinin	hinlerin
3. tekil (onun)	hini	hinleri
1. çoğul (bizim)	hinimiz	hinlerimiz
2. çoğul (sizin)	hininiz	hinleriniz
3. çoğul (onların)	hini hinleri

Çeviriler

• Fince: hetki (fi), tuokio (fi), pirulainen (fi)
• İngilizce: [Girdi?]tpos

• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• Kürtçe: [Girdi?]tpos

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hin"

Azerice

Ad

hin

1. kümes

Frizce

Ad

hin

1. (sülüngiller, kuşlar, evcil hayvanlar) tavuk