seni

Türkçe

Köken

sen + -i

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [sɛ.ˈnɪ]
• Heceleme: se‧ni

Adıl

seni

1. sen adılının belirtme hâli

Anagramlar

• sine

Türkçe kişi adılları[değiştir]
hâl	adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
yalın	tekil	ben	sen	o
	çoğul	biz bizler	siz sizler	onlar
belirtme	tekil	beni	seni	onu
	çoğul	bizi bizleri	sizi sizleri	onları
yönelme	tekil	bana	sana	ona
	çoğul	bize bizlere	size sizlere	onlara

Zazaca

Farklı yazılışlar

• senên, senê, senin

Belirteç

seni

1. nasıl

   Perseno seni şeno şıro Estanbul. — İstanbul'a nasıl gidebileceğini soruyor.