Türkçe

düzenle

yaban (belirtme hâli yabanı, çoğulu yabanlar)

  1. (coğrafya) insan yaşamayan ıssız yer
  2. kendi kendine yetişen bitki
Yaban sarımsağı.
  1. aile ocağından uzak olan yer
Az değildir varmadan senin gibi yurduna. Post verenler yabanın hayduduna, kurduna. - F. N. Çamlıbel
  1. yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse
Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. - F. R. Atay

Deyimler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Çeviriler

düzenle

yaban (karşılaştırma daha yaban, üstünlük en yaban)

  1. vahşi olan, evcil olmayan canlı
Yaban keçisi. Yaban kedisi.
  1. ıssız
Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. - F. R. Atay

Çeviriler

düzenle

Çağatayca

düzenle
  1. biyaban, taşra, harc, sahra, yat adam, hamun
  2. yogan aş

Gagavuzca

düzenle

yaban

  1. yaban
  1. Farsça yâbân

Kaynakça

düzenle
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki