yaban
TürkçeDeğiştir
AdDeğiştir
yaban (belirtme hâli yabanı, çoğulu yabanlar)
- [1] (coğrafya) insan yaşamayan ıssız yer
- [2] kendi kendine yetişen bitki
- Yaban sarımsağı.
- [3] aile ocağından uzak olan yer
- Az değildir varmadan senin gibi yurduna. Post verenler yabanın hayduduna, kurduna. - F. N. Çamlıbel
- [4] yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse
- Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. - F. R. Atay
KökenDeğiştir
DeyimlerDeğiştir
KaynakçaDeğiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "yaban" maddesi
ÇevirilerDeğiştir
Ön adDeğiştir
yaban (karşılaştırma daha yaban, üstünlük en yaban)
- [1] vahşi olan, evcil olmayan canlı
- Yaban keçisi. Yaban kedisi.
- [2] ıssız
- Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. - F. R. Atay
ÇevirilerDeğiştir
ÇağataycaDeğiştir
AdDeğiştir
- [1] biyaban, taşra, harc, sahra, yat adam, hamun
- [2] yogan aş
GagavuzcaDeğiştir
AdDeğiştir
yaban
- [1] yaban
KökenDeğiştir
- [1] Farsça yâbân
KaynakçaDeğiştir
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki