fark

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi فرق‎, Arapça فَرْقٌ‎ (farḳun).

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ˈfaɾc/
Heceleme: fark

Ad

fark (belirtme hâli farkı, çoğulu farklar)

bir cismin veya kişinin bir başkasıyla karıştırılmamasını sağlayan ayrılık, benzer şeyleri birbirinden ayıran özellik, başkalık
eş anlamlıları: ayrım, nüans

Emanete ihanet etmek veya etmemekle insan öteki mahlukattan ayrılır veya onlardan farkı kalmaz. — İ. Özel
(aritmetik) çıkarma işleminin sonucu
(mantık) cinsleri ve türleri birbirinden ayıran ana karakter

Çekimleme

fark adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		fark	farklar
belirtme		farkı	farkları
yönelme		farka	farklara
bulunma		farkta	farklarda
ayrılma		farktan	farklardan
tamlayan		farkın	farkların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	farkım	farklarım
	belirtme	farkımı	farklarımı
	yönelme	farkıma	farklarıma
	bulunma	farkımda	farklarımda
	ayrılma	farkımdan	farklarımdan
	tamlayan	farkımın	farklarımın
2. tekil	yalın	farkın	farkların
	belirtme	farkını	farklarını
	yönelme	farkına	farklarına
	bulunma	farkında	farklarında
	ayrılma	farkından	farklarından
	tamlayan	farkının	farklarının
3. tekil	yalın	farkı	farkları
	belirtme	farkıyı	farklarını
	yönelme	farkıya	farklarına
	bulunma	farkıda	farklarında
	ayrılma	farkıdan	farklarından
	tamlayan	farkının	farklarının
1. çoğul	yalın	farkımız	farklarımız
	belirtme	farkımızı	farklarımızı
	yönelme	farkımıza	farklarımıza
	bulunma	farkımızda	farklarımızda
	ayrılma	farkımızdan	farklarımızdan
	tamlayan	farkımızın	farklarımızın
2. çoğul	yalın	farkınız	farklarınız
	belirtme	farkınızı	farklarınızı
	yönelme	farkınıza	farklarınıza
	bulunma	farkınızda	farklarınızda
	ayrılma	farkınızdan	farklarınızdan
	tamlayan	farkınızın	farklarınızın
3. çoğul	yalın	farkı farkları
	belirtme	farkıyı farklarını
	yönelme	farkıya farklarına
	bulunma	farkıda farklarında
	ayrılma	farkıdan farklarından
	tamlayan	farkının farklarının