güneş
Türkçe Değiştir
Köken Değiştir
- Osmanlı Türkçesi كونش sözcüğünden devralındı.
Söyleniş Değiştir
Ad Değiştir
güneş (belirtme hâli güneşi, çoğulu güneşler)
- gölgelik olmayan, Güneş'in ışığına ve ısısına maruz kalınan yer
- (astronomi) herhangi bir yıldız sisteminin merkezinde yer alan ışıyan yıldız
- (mecaz) bilgi, mutluluk, rahatlama, zafer v.s. kaynağı olan kişi veya şey
- (termodinamik) Güneş'in yaydığı ısı ve ışık, güneş ışınlarının ve ısısının etkilediği ortam
- Güneş yakmasın diye onun güzel başını.
Gördüm siper olurken iki arkadaşını. — Fâruk Nâfiz Çamlıbel
- Güneş yakmasın diye onun güzel başını.
Çekimleme Değiştir
güneş adının çekimi
Zıt anlamlılar Değiştir
Üst kavramlar Değiştir
Alt kavramlar Değiştir
Deyimler Değiştir
güneş ışığı
Üst kavramlar Değiştir
- (astronomi): yıldız, yıldız sistemi
Türetilmiş kavramlar Değiştir
- güneş almak,
- güneş arabası,
- güneş çarpmak,
- güneş çavmak,
- güneş doğmak,
- güneş görmek,
- güneş gözlüğü,
- güneş günü,
- güneş ışığı,
- güneş kremi,
- güneş sütü,
- güneş tacı,
- güneş takvimi,
- güneş tekeri,
- güneş yağı,
- güneş yanığı,
- güneş yılı,
- güneşe doğru,
- güneşin alnında,
- güneşin altında,
- güneşçe,
- güneşçi,
- güneşçik,
- güneşken,
- güneşle,
- güneşlenme,
- güneşli,
- güneşse,
- güneşsiz,
- güneştopu,
- üzümgüneşi
Çeviriler Değiştir
Güneş'in ışığı
|
Kaynakça Değiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "güneş" maddesi
Türkmence Değiştir
Söyleniş Değiştir
- Heceleme: gü‧neş
Ad Değiştir
güneş
- (astronomi) güneş