Türkçe

düzenle
Kız (1)
Kız (2)

Söyleniş

düzenle

Köken 1

düzenle
Osmanlı Türkçesi قیز sözcüğünden devralındı, Eski Türkçe 𐰶𐰃𐰕 (q̊²iz) sözcüğünden devralındı.

kız (belirtme hâli kızı, çoğulu kızlar)

  1. (eşey, primatlar) dişi cinsten çocuk ya da genç, oğlanın karşıtı; duhter, kız çocuğu
  2. (iskambil) iskambilde üzerinde kadın resmi bulunan iskambil kâğıdı
    • Karo kızı çıktı.

Çekimleme

düzenle

Açıklamalar

düzenle
Türkçede yaş evresi daha net belirtilmek istendiğinde çocuk yaştaki kızlar genellikle "kız çocuğu", genç yaştaki kızlar ise "genç kız" şeklinde adlandırılırlar. "Kız evlatları" kastederken ise sözcük genellikle tek başına kullanılır.

Üst kavramlar

düzenle

Alt kavramlar

düzenle

Atasözleri

düzenle

Deyimler

düzenle

Türetilmiş kavramlar

düzenle

İlgili kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

kız

  1. dişi cinsten birine daha yaşlı biri tarafından kullanılan seslenme sözü.

Köken 2

düzenle

kız

  1. kızmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi}

Kaynakça

düzenle

Gagavuzca

düzenle
Eski Türkçe 𐰶𐰃𐰕 (ḳız) sözcüğünden

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: kız

kız

  1. (aile) kız evlat

Kaynakça

düzenle
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki