gelin

Ayrıca bakınız: Gelin

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi گلين‎, Eski Türkçe kälin‎ (kälin)

Söyleniş

• (fiil): IPA^(anahtar): /ˈɡe.ɫin/
• (isim): IPA^(anahtar): /ɡe.ˈɫin/
• Heceleme: ge‧lin

Ad

gelin (belirtme hâli gelini, çoğulu gelinler)

1. (aile) aileye evlenme yoluyla girmiş olan kadın
2. (aile, düğün) evlenmek için süslenmiş kız ya da yeni evlenmiş kadın

Çekimleme

gelin adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		gelin	gelinler
belirtme		gelini	gelinleri
yönelme		geline	gelinlere
bulunma		gelinde	gelinlerde
ayrılma		gelinden	gelinlerden
tamlayan		gelinin	gelinlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	gelinim	gelinlerim
	belirtme	gelinimi	gelinlerimi
	yönelme	gelinime	gelinlerime
	bulunma	gelinimde	gelinlerimde
	ayrılma	gelinimden	gelinlerimden
	tamlayan	gelinimin	gelinlerimin
2. tekil	yalın	gelinin	gelinlerin
	belirtme	gelinini	gelinlerini
	yönelme	gelinine	gelinlerine
	bulunma	gelininde	gelinlerinde
	ayrılma	gelininden	gelinlerinden
	tamlayan	gelininin	gelinlerinin
3. tekil	yalın	gelini	gelinleri
	belirtme	gelinini	gelinlerini
	yönelme	gelinine	gelinlerine
	bulunma	gelininde	gelinlerinde
	ayrılma	gelininden	gelinlerinden
	tamlayan	gelininin	gelinlerinin
1. çoğul	yalın	gelinimiz	gelinlerimiz
	belirtme	gelinimizi	gelinlerimizi
	yönelme	gelinimize	gelinlerimize
	bulunma	gelinimizde	gelinlerimizde
	ayrılma	gelinimizden	gelinlerimizden
	tamlayan	gelinimizin	gelinlerimizin
2. çoğul	yalın	gelininiz	gelinleriniz
	belirtme	gelininizi	gelinlerinizi
	yönelme	gelininize	gelinlerinize
	bulunma	gelininizde	gelinlerinizde
	ayrılma	gelininizden	gelinlerinizden
	tamlayan	gelininizin	gelinlerinizin
3. çoğul	yalın	gelini	gelinleri
	belirtme	gelinini	gelinlerini
	yönelme	gelinine	gelinlerine
	bulunma	gelininde	gelinlerinde
	ayrılma	gelininden	gelinlerinden
	tamlayan	gelininin	gelinlerinin

Eş anlamlılar

• (aile): gelin abla

Üst kavramlar

• kadın, kız

Alt kavramlar

• (aile, düğün): allı gelin, çömçe gelin, duvaklı gelin, telli gelin

Atasözleri

aile, düğün

• Ahmak gelin yengeyi halayığı sanır
• Dadandırma kara gelin, dadanırsa yine gelir
• Gelin altın taht getirmiş, çıkmış kendisi oturmuş
• Gelin atta buyruk Hak'ta
• Gelin eşikte oğlan beşikte
• Gelin girmedik ev olur, ölüm girmedik ev olmaz
• Gelin olmayan kızın vebali amcası oğlunun boynuna

Deyimler

aile, düğün

• gelin aldatan,
• geline gelin olmak,
• gelin gibi süzülmek,
• gelin gülü,
• gelin güveyi elması

Türetilmiş kavramlar

• gelin alıcı,
• gelin almak,
• gelin alayı,
• gelin asboğazı,
• gelin aşboğazı,
• gelin balığı,
• gelin böceği,
• gelin cevezi,
• gelin çiçeği,
• gelin döşeği,
• gelin duvağı,
• gelin düğmesi,
• gelin etmek,
• gelin gitmek,
• gelin göçürmek,
• gelin hamamı,
• gelin havası,
• gelin kuşağı,
• gelin kuşu,
• gelin mantarı,
• gelin olmak,
• gelin otu,
• gelin parmağı,
• gelin pırlaklanmak,
• gelin teli,
• gelin tepmek,
• gelin uğru,
• gelin uğuru,
• gelin yanı,
• gelin yanısı,
• gelin yazmak,
• gelin yolu,
• gelin yüzü,
• gelince,
• gelinci,
• gelincik,
• gelinken,
• gelinle,
• gelinli,
• gelinlik,
• gelinse,
• gelinsiz

Çeviriler

aile, düğün

• Almanca: Braut (de) d
• Arapça: ْعَرُوس‎ (ar) e (ʿarūs)
• Azerice: gəlin (az)
• Bulgarca: булка (bg) (bulka)
• Estonca: pruut (et), mõrsja (et)
• Felemenkçe: bruid (nl) d
• Fince: morsian (fi)
• Fransızca: jeune mariée (fr) d
• Gagavuzca: gelin (gag)
• İbranice: כַּלָּה‎ (he) d
• İngilizce: bride (en)
• İsveççe: brud (sv)
• Karaçay-Balkarca: kelin (krc)
• Kürtçe: bûk (ku) d
• Norveççe: brud (no)
• Portekizce: noiva (pt) d
• Rusça: невеста (ru) d (nevesta)
• Sırp-Hırvatça:

  Latin: mlada (sh), nevjesta (sh)

• Tatarca: kilen (tt), yäreşkän qız (tt)

  Kırım Tatarcası: kelin (crh), kelinçek (crh)

• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: گلين‎ (ota)

• Türkmence: gelin (tk)
• Uygurca: kelin (ug)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "gelin" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de gelin

Eylem

gelin

1. gelmek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi

Zıt anlamlılar

• gelmeyin, gidin

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe kälin‎ (kälin)

Söyleniş

• Heceleme: ge‧lin

Ad

gelin

1. (aile, düğün) gelin

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Söyleniş

• Heceleme: ge‧lin

Ad

gelin

1. (aile, düğün) gelin

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.