Türkçe

düzenle

Osmanlı Türkçesi ایتمك (itmek) sözcüğünden devralındı, Ana Türkçe *it- sözcüğünden devralındı.

Söyleniş

düzenle
IPA(anahtar): /it.ˈmek/
Heceleme: it‧mek

itmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi iter)

  1. bir şeyi güç uygulayarak ilerletmek
    Erzak yüklü arabayı arkadan iten iki uşak, sırtı tırmandılar. - H. E. Adıvar
  2. bulunduğu yerden aşağı düşürmek
    Havuza itmek. Suya itmek.
  3. kapı, pencere v.s.'yi güç uygulayarak açmak veya kapamak
    Yavaşça kapıyı itti, elinde yoğurt bakracıyla girdi. - H. E. Adıvar
  4. sevk etmek, sürüklemek
    Bu oğlanı amcama itmek doğru değil, bir ara gönlünü almalı. - A. Ümit}}
  5. (fizik) bir cisim, belli bir yakınlıktaki başka bir cismi kendisinden uzaklaşmaya zorlamak
    Aynı cins elektrikli iki cisim birbirini iter.

Çekimleme

düzenle

Türetilmiş kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Çağatayca

düzenle

Türkmence

düzenle

itmek

  1. iteklemek, itmek

Kaynakça

düzenle
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.