zayıf

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ضعيف‎, Arapça ضَعِيف‎ (ḍaʿīf).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /za.ˈjɯf/
• Heceleme: za‧yıf

Ad

zayıf (belirtme hâli zayıfı, çoğulu zayıflar)

1. (eğitim) başarısızlığı gösteren not

Çekimleme

zayıf adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		zayıf	zayıflar
belirtme		zayıfı	zayıfları
yönelme		zayıfa	zayıflara
bulunma		zayıfta	zayıflarda
ayrılma		zayıftan	zayıflardan
tamlayan		zayıfın	zayıfların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	zayıfım	zayıflarım
	belirtme	zayıfımı	zayıflarımı
	yönelme	zayıfıma	zayıflarıma
	bulunma	zayıfımda	zayıflarımda
	ayrılma	zayıfımdan	zayıflarımdan
	tamlayan	zayıfımın	zayıflarımın
2. tekil	yalın	zayıfın	zayıfların
	belirtme	zayıfını	zayıflarını
	yönelme	zayıfına	zayıflarına
	bulunma	zayıfında	zayıflarında
	ayrılma	zayıfından	zayıflarından
	tamlayan	zayıfının	zayıflarının
3. tekil	yalın	zayıfı	zayıfları
	belirtme	zayıfıyı	zayıflarını
	yönelme	zayıfıya	zayıflarına
	bulunma	zayıfıda	zayıflarında
	ayrılma	zayıfıdan	zayıflarından
	tamlayan	zayıfının	zayıflarının
1. çoğul	yalın	zayıfımız	zayıflarımız
	belirtme	zayıfımızı	zayıflarımızı
	yönelme	zayıfımıza	zayıflarımıza
	bulunma	zayıfımızda	zayıflarımızda
	ayrılma	zayıfımızdan	zayıflarımızdan
	tamlayan	zayıfımızın	zayıflarımızın
2. çoğul	yalın	zayıfınız	zayıflarınız
	belirtme	zayıfınızı	zayıflarınızı
	yönelme	zayıfınıza	zayıflarınıza
	bulunma	zayıfınızda	zayıflarınızda
	ayrılma	zayıfınızdan	zayıflarınızdan
	tamlayan	zayıfınızın	zayıflarınızın
3. çoğul	yalın	zayıfı zayıfları
	belirtme	zayıfıyı zayıflarını
	yönelme	zayıfıya zayıflarına
	bulunma	zayıfıda zayıflarında
	ayrılma	zayıfıdan zayıflarından
	tamlayan	zayıfının zayıflarının

Üst kavramlar

• not

Türetilmiş kavramlar

• zayıfça, zayıfken, zayıfla, zayıfsa

Çeviriler

zayıf

• Arapça: ضَعِيفَة‎ (ḍaʿīfe) ،ضَعِيف‎ (ar) (ḍaʿīf)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: ضعيف‎ (ota)

Ön ad

zayıf (karşılaştırma daha zayıf, üstünlük en zayıf)

1. enerjisi, etkisi, yoğunluğu az olan

   Radyoda uzak bir istasyonun zayıf sesini duydu.

   Zayıf ışık gözleri okurken yorar.

2. eti, yağı az olan, sıska, cılız, arık

   Uzun boylu, zayıf, ellilik bir hanım. — S. M. Alus

3. görevini yapacak yeterli gücü olmayan

   Gözleri zayıf olduğundan gazeteyi ona bazen torunu okurdu.

   Zayıf ordu kuvvetliyi yendi.

4. (mecaz) bilgi yönünden yeterli olmayan, kabiliyetsiz, yeteneksiz

   Zayıf öğretmen

5. (mecaz) çok az

   Zayıf ihtimâl

6. (mecaz) dayanıklılığı, sağlamlığı olmayan

   Zayıf bina zelzele yerle bir oldu.

7. (mecaz) kişilik ve ruhî yönden gereği kadar güçlü olmayan

   Zayıf ve uydurma bir âşık bu cevaba karşı perişan olurdu. — A. Gündüz

8. (mecaz) güvenilir, itimada şayan olmayan
9. (mecaz) mühim, önemli olmayan

   Zayıf bilgi bu.

Deyimler

• zayıf düşmek

Türetilmiş kavramlar

zayıf

• zayıf etkileşim,
• zayıf hadis,
• zayıf metal

Çeviriler

zayıf

• Almanca: schwach (de)
• Arapça: ضَعِيفَة‎ (ḍaʿīfe) ،ضَعِيف‎ (ar) (ḍaʿīf)
• Bretonca: gwan (br)
• Estonca: nõrk (et)
• Felemenkçe: zwak (nl)
• Fince: heikko (fi), voimaton (fi) laiha (fi)
• Fransızca: maigre (fr), mince (fr), faible (fr), frêle (fr), chétif (fr)
• Gagavuzca: zayıf (gag)
• Galce: gwan (cy)
• İngilizce: weak (en)
• İsveççe: vek (sv), svag (sv), kraftlös (sv), klen (sv)
• Karaçay-Balkarca: arık (krc), zayıf (krc)
• Kürtçe: zeîfî (ku)
• Lehçe: słaby (pl), bezsilny (pl)
• Macarca: gyenge (hu)
• Rusça: бессильный (ru) (bessilʹnıy)
• Tatarca: qorışqaq (tt), zäğif (tt)

  Kırım Tatarcası: zayıf (crh)

• Türkçe:

  Eski Türkçe: turlak‎ (otk) (turlak), turuk‎ (otk) (turuk)

  Osmanlı Türkçesi: ضعيف‎ (ota)

• Türkmence: hoor (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "zayıf" maddesi

Gagavuzca

Köken

Arapça ضَعِيفْ‎ (ḍaʿīf).

Söyleniş

• Heceleme: za‧yıf

Ön ad

zayıf

1. zayıf

Kırım Tatarcası

Köken

Arapça ضَعِيفْ‎ (ḍaʿīf).

Söyleniş

• Heceleme: za‧yıf

Ön ad

zayıf

1. zayıf