beşik

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

beşik (belirtme hâli beşiği, çoğulu beşikler)

1. (mobilya) bebekleri yatırmaya ve sallayarak uyutmaya yarayan, tahta veya demirden yapılmış sallanır bir çeşit küçük karyola

   Ayaklarının ucuna basarak beşiğin yanına geldi. - H. E. Adıvar

2. ambalajlanacak malın biçimine uygun olarak alta konulan parça veya parçaların tümü
3. (mecaz) bir şeyin doğup geliştiği yer

   Sırbistan'ın beşiği ve kaynağı burasıdır. - F. R. Atay

4. (spor) yüzüstü yatışta, geriye bükülü ayak bileklerini ellerle kavrayarak karın üzerinde baş ve ayak yönünde sallanma

Sözcük birliktelikleri

• beşik kertiği, beşik kertme, beşik ölümü, beşikörtüsü, beşiksandalye, beşik çatı, beşik salıncak, altın beşik, tersbeşik

Deyimler

beşiğini sallamak, beşikten mezara kadar, ecel beşiği

Çeviriler

Mobilya

• Azerice: beşik (az)
• Estonca: häll (et)
• Fince: kehto (fi), kätkyt (fi)
• İbranice: עריסה‎ (he) (arisa)
• Macarca: bölcső (hu)
• Rusça: люлька (ru) (lyulʹka)
• Tatarca: bişek (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "beşik" maddesi

Atasözleri

• Güzeli kızken görme, beşik ardında gör
• Kızı kızken görme, gelinken gör; gelinken görme beşik ardında gör

Azerice

Ad

beşik

1. (mobilya) beşik

Çağatayca

Ad

1. güneş, afitab, şems, mihr, hurşid, koyaş