رد

Ayrıca bakınız: زد

Arapça

Köken 1

ر د د‎ (r-d-d).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /rad.da/

Eylem

رَدَّ (radde) I, geniş zaman يَرُدُّ‎‎ (yaruddü)

1. caydırmak
2. cevaplamak, yanıtlamak
3. direnmek
4. dizginlemek, tutmak (birini مِن‎ (min) bir şeyi)
5. eski hâline döndürmek
6. kovmak
7. reddetmek
8. (geçişli) dönmek, geri getirmek, geri koymak

   رَدَدْتُ ٱلْمَالَ فِي جَيْبِي. — Parayı cebime geri koydum.

   • M.S. 609–632, Kur'an, 62:8
     قُلۡ إِنَّ ٱلۡمَوۡتَ ٱلَّذِي تَفِرُّونَ مِنۡهُ فَإِنَّهُۥ مُلَٰقِيكُمۡۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَٰلِمِ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ. – "De ki: 'Kendisinden kaçtığınız ölüm, muhakkak sizi bulacaktır. Sonra Görünmeyeni ve Görüneni Bilen'e döndürüleceksiniz ve O, size yaptıklarınızı haber verecektir.'"

Çekimleme

رَدَّ

çekimi (biçim-I muzaaf, mastar رَدّ)

mastar الْمَصْدَر						رَدّ radd
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						رَادّ‎ rādd
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مَرْدُود‎ mardūd
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	رَدَدْتُ‎ radedtü	رَدَدْتَ‎ radedte	رَدَّ radde		رَدَدْتُمَا‎ radedtümā	رَدَّا‎ raddā		رَدَدْنَا‎ radednā	رَدَدْتُمْ‎ radedtüm	رَدُّوا‎ raddū
	dişil		رَدَدْتِ‎ radedti	رَدَّتْ‎ raddet			رَدَّتَا‎ raddetā			رَدَدْتُنَّ‎ radedtünne	رَدَدْنَ‎ radedne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أَرُدُّ‎ ʾaruddü	تَرُدُّ‎ taruddü	يَرُدُّ‎ yaruddü		تَرُدَّانِ‎ taruddāni	يَرُدَّانِ‎ yaruddāni		نَرُدُّ‎ naruddü	تَرُدُّونَ‎ taruddūne	يَرُدُّونَ‎ yaruddūne
	dişil		تَرُدِّينَ‎ taruddīne	تَرُدُّ‎ taruddü			تَرُدَّانِ‎ taruddāni			تَرْدُدْنَ‎ tardüdne	يَرْدُدْنَ‎ yardüdne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أَرُدَّ‎ ʾarudde	تَرُدَّ‎ tarudde	يَرُدَّ‎ yarudde		تَرُدَّا‎ taruddā	يَرُدَّا‎ yaruddā		نَرُدَّ‎ narudde	تَرُدُّوا‎ taruddū	يَرُدُّوا‎ yaruddū
	dişil		تَرُدِّي‎ taruddī	تَرُدَّ‎ tarudde			تَرُدَّا‎ taruddā			تَرْدُدْنَ‎ tardüdne	يَرْدُدْنَ‎ yardüdne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أَرُدَّ‎ veya أَرُدِّ‎ veya أَرْدُدْ‎ ʾarudde veya ʾaruddi veya ʾardüd	تَرُدَّ‎ veya تَرُدِّ‎ veya تَرْدُدْ‎ tarudde veya taruddi veya tardüd	يَرُدَّ‎ veya يَرُدِّ‎ veya يَرْدُدْ‎ yarudde veya yaruddi veya yardüd		تَرُدَّا‎ taruddā	يَرُدَّا‎ yaruddā		نَرُدَّ‎ veya نَرُدِّ‎ veya نَرْدُدْ‎ narudde veya naruddi veya nardüd	تَرُدُّوا‎ taruddū	يَرُدُّوا‎ yaruddū
	dişil		تَرُدِّي‎ taruddī	تَرُدَّ‎ veya تَرُدِّ‎ veya تَرْدُدْ‎ tarudde veya taruddi veya tardüd			تَرُدَّا‎ taruddā			تَرْدُدْنَ‎ tardüdne	يَرْدُدْنَ‎ yardüdne
emir الْأَمْر	eril		رُدَّ veya رُدِّ veya اُرْدُدْ‎ rudde veya ruddi veya urdüd			رُدَّا‎ ruddā				رُدُّوا‎ ruddū
	dişil		رُدِّي‎ ruddī							اُرْدُدْنَ‎ urdüdne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	رُدِدْتُ‎ rudidtü	رُدِدْتَ‎ rudidte	رُدَّ rudde		رُدِدْتُمَا‎ rudidtümā	رُدَّا‎ ruddā		رُدِدْنَا‎ rudidnā	رُدِدْتُمْ‎ rudidtüm	رُدُّوا‎ ruddū
	dişil		رُدِدْتِ‎ rudidti	رُدَّتْ‎ ruddet			رُدَّتَا‎ ruddetā			رُدِدْتُنَّ‎ rudidtünne	رُدِدْنَ‎ rudidne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُرَدُّ‎ ʾuraddü	تُرَدُّ‎ turaddü	يُرَدُّ‎ yuraddü		تُرَدَّانِ‎ turaddāni	يُرَدَّانِ‎ yuraddāni		نُرَدُّ‎ nuraddü	تُرَدُّونَ‎ turaddūne	يُرَدُّونَ‎ yuraddūne
	dişil		تُرَدِّينَ‎ turaddīne	تُرَدُّ‎ turaddü			تُرَدَّانِ‎ turaddāni			تُرْدَدْنَ‎ turdedne	يُرْدَدْنَ‎ yurdedne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُرَدَّ‎ ʾuradde	تُرَدَّ‎ turadde	يُرَدَّ‎ yuradde		تُرَدَّا‎ turaddā	يُرَدَّا‎ yuraddā		نُرَدَّ‎ nuradde	تُرَدُّوا‎ turaddū	يُرَدُّوا‎ yuraddū
	dişil		تُرَدِّي‎ turaddī	تُرَدَّ‎ turadde			تُرَدَّا‎ turaddā			تُرْدَدْنَ‎ turdedne	يُرْدَدْنَ‎ yurdedne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُرَدَّ‎ veya أُرَدِّ‎ veya أُرْدَدْ‎ ʾuradde veya ʾuraddi veya ʾurded	تُرَدَّ‎ veya تُرَدِّ‎ veya تُرْدَدْ‎ turadde veya turaddi veya turded	يُرَدَّ‎ veya يُرَدِّ‎ veya يُرْدَدْ‎ yuradde veya yuraddi veya yurded		تُرَدَّا‎ turaddā	يُرَدَّا‎ yuraddā		نُرَدَّ‎ veya نُرَدِّ‎ veya نُرْدَدْ‎ nuradde veya nuraddi veya nurded	تُرَدُّوا‎ turaddū	يُرَدُّوا‎ yuraddū
	dişil		تُرَدِّي‎ turaddī	تُرَدَّ‎ veya تُرَدِّ‎ veya تُرْدَدْ‎ turadde veya turaddi veya turded			تُرَدَّا‎ turaddā			تُرْدَدْنَ‎ turdedne	يُرْدَدْنَ‎ yurdedne

Türevleri

• Savahili dili: rudi

Köken 2

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /radd/

Ad

رَدّ (radd) e (çoğul رُدُود‎ (rudūd))

1. رَدَّ‎ (radde) fiilinin mastarı (şekil I)
2. cevaplama, yanıtlama
3. dönüş, iade
4. engel
5. eski hâle dönme
6. itme
7. reddetme

Çekimleme

رَدّ (radd) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	رَدّ radd	الرَّدّ‎ er-radd	رَدّ radd
yalın	رَدٌّ raddün	الرَّدُّ‎ er-raddü	رَدُّ raddü
belirtme	رَدًّا‎ radden	الرَّدَّ‎ er-radde	رَدَّ radde
tamlayan	رَدٍّ raddin	الرَّدِّ‎ er-raddi	رَدِّ raddi
ikil	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	رَدَّيْن‎ raddeyn	الرَّدَّيْن‎ er-raddeyn	رَدَّيْ‎ raddey
yalın	رَدَّانِ‎ raddāni	الرَّدَّانِ‎ er-raddāni	رَدَّا‎ raddā
belirtme	رَدَّيْنِ‎ raddeyni	الرَّدَّيْنِ‎ er-raddeyni	رَدَّيْ‎ raddey
tamlayan	رَدَّيْنِ‎ raddeyni	الرَّدَّيْنِ‎ er-raddeyni	رَدَّيْ‎ raddey
çoğul	basit cem'-i mükesser munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	رُدُود‎ rudūd	الرُّدُود‎ er-rudūd	رُدُود‎ rudūd
yalın	رُدُودٌ‎ rudūdün	الرُّدُودُ‎ er-rudūdü	رُدُودُ‎ rudūdü
belirtme	رُدُودًا‎ rudūden	الرُّدُودَ‎ er-rudūde	رُدُودَ‎ rudūde
tamlayan	رُدُودٍ‎ rudūdin	الرُّدُودِ‎ er-rudūdi	رُدُودِ‎ rudūdi

Türevleri

• Osmanlı Türkçesi: رد‎
  • Türkçe: redd
• Farsça: رد‎
• Savahili dili: rada

Kaynaklar

• (1884) The Student's Arabic–English Dictionary.
• Hans Wehr (1976), “رد”, A Dictionary of Modern Written Arabic, J. Milton Cowan, editör, 4. baskı, Ithaca, NY, A.B.D.: Spoken Language Services, ISBN 0-87950-001-8

Ön ad

رَدّ (radd)

1. kıymetsiz
2. kötü
3. kusan

Kaynaklar

• (1884) The Student's Arabic–English Dictionary.
• Hans Wehr (1976), “رد”, A Dictionary of Modern Written Arabic, J. Milton Cowan, editör, 4. baskı, Ithaca, NY, A.B.D.: Spoken Language Services, ISBN 0-87950-001-8

Köken 3

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /rid/

Eylem

رِدْ (rid)

1. وَرَدَ‎ (varade) sözcüğünün ikinci şahıs eril tekil etken emir kipi çekimi

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça رَدٌّ‎ (raddün).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈɾedd/

Ad

رد (redd)

1. inkâr etme
2. reddetme

Çekimleme

رد‎ (redd) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	رد‎ redd	ردلر‎ reddler
belirtme	ردی‎ reddi	ردلری‎ reddleri
yönelme	رده‎ redde	ردلره‎ reddlere
bulunma	ردده‎ reddde	ردلرده‎ reddlerde
ayrılma	رددن‎ reddden	ردلردن‎ reddlerden
tamlayan	ردڭ‎ reddin	ردلرڭ‎ reddlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	ردم‎ reddim	ردلرم‎ reddlerim
2. tekil (senin)	ردڭ‎ reddin	ردلرڭ‎ reddlerin
3. tekil (onun)	ردی‎ reddi	ردلری‎ reddleri
1. çoğul (bizim)	ردمز‎ reddimiz	ردلرمز‎ reddlerimiz
2. çoğul (sizin)	ردڭز‎ reddiniz	ردلرڭز‎ reddleriniz
3. çoğul (onların)	ردی‎ reddi ردلری‎ reddleri