Ayrıca bakınız: Yay

Türkçe

düzenle
(mühendislik): Bir yay
(okçuluk, silahlar): 1760'da Mançu yayı
Osmanlı Türkçesi یای sözcüğünden devralındı, Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

düzenle

yay (belirtme hâli yayı, çoğulu yaylar)

  1. hallacın pamuk veya yün atmak için tokmak yardımıyla kullandığı araç
    Karınları hallaç yayından kopup fırlamış gibi beyaz. R. H. Karay
  2. (geometri) bir çember üzerindeki iki nokta ile bu nokta arasındaki çember parçası
  3. (geometri) eğri yayı kavramının kısa şekli (bir eğriden alınan parça)
  4. (mekanik, mühendislik) zemberek
  5. (mühendislik) farklı amaçlarla çeşitli şekillerde yapılan esnek parça
    Araba yayı; Kanepenin yayı.; Kilidin yayı
  6. (müzik) keman, viyolonsel gibi çalgılarda sürterek titreşim yoluyla ses çıkarmaya yarayan parça
  7. (okçuluk, silahlar) ok atmaya yarayan, iki ucu arasına kiriş gerilmiş, eğri ağaç veya metal çubuk
    Sadağını ve yayını kepenek altında dikkatlice tutuyordu. H. N. Atsız

Çekimleme

düzenle

Semboller

düzenle
  • (geometri):

Alt kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Ek okumalar

düzenle
  • Vikipedi'de yay

Azerice

düzenle

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: yay

yay

  1. (meteoroloji, mevsimler) yaz
  2. (mühendislik, okçuluk, silahlar) yay

Ek okumalar

düzenle
  • Azerice Vikipedi'de yay

Gagavuzca

düzenle
Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: yay

yay

  1. (mühendislik, okçuluk, silahlar) yay

Kaynakça

düzenle
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kumanca

düzenle
Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: yay

yay

  1. (meteoroloji, mevsimler) yaz

Kaynakça

düzenle
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.