karın

Ayrıca bakınız: karınca, karin

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): [kʰäˈɾɯ̞n̪]

Heceleme: ka‧rın

Köken

Eski Türkçe

Ad

karın (belirtme hâli karnı, çoğulu karınlar)

Vikipedi

karın hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

Hamile kadının karnı

1. bazı [[şey|şeylerde şiş ve içi boş bölüm

   Geminin karnı. Şişenin karnı.

2. (anatomi) döl yatağı, rahim

   Fakat karnındaki çocuk da bu insanüstü erkeğin bir parçasıydı. - H. E. Adıvar

   Karnındakini ne bileyim?

3. (anatomi) insan ve hayvanlarda gövdenin kaburga kenarlarından kasıklara kadar olan ön bölgesi

   Şuursuz bir acele ile mahmuzlarını atının karnına vurdu. - Ö. Seyfettin

4. (anatomi) mide

   Karnım aç, elim ayağım donmuş gibi. - H. E. Adıvar

5. (fizik) gelen ve yansımış dalgaların girişimiyle oluşan duraklı dalgalarda en büyük genlikte titreşen noktalar
6. (mecaz) akıl, gönül, içl, kafa
7. (mecaz) ahlakî açıdan kabul edilemeyen şeyleri kabullenme

Deyimler

karın ağrısı, karın boşluğu, karın tarafı, karın zarı

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Bauch (de) e, Unterleib (de) e
• Azerice: qarın (az)
• Endonezce: abdomen (id)
• Fince: emä (fi), kohtu (fi), vatsa (fi)
• Fransızca: abdomen (fr), ventre (fr)
• İngilizce: abdomen (en), belly (en)
• Macarca: has (hu)
• Tatarca: qarın (tt), qorsaq (tt)
• Türkmence: garyn (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "karın" maddesi

Atasözleri

• Aç karın katık istemez
• Ağızdan burun yakın, kardeşten karın
• Atta karın, yiğitte burun
• Fazla aş, ya karın ağrıtır ya baş
• Gönülsüz yenen aş, ya karın ağrıtır ya baş
• Karın tok it gölgede yatar
• Kuru laf karın doyurmaz

Ad

karın

1. kar (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Ad

karın

1. karı (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi