kapanmak

Türkçe

IPA^(anahtar): kapanˈmac

Heceleme: ka‧pan‧mak

kapanmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kapanır) kapa (eylem) sözcüğünün belirtilmemiş çekimi -ır

kapalı duruma gelmek
Son basamağı aştığım zaman, babanın kapısı hızla yüzüme kapandı. - Yusuf Ziya Ortaç
-e dışarı ile ilişiğini kesmek
Rahatça çalışmak istediğim zamanlar buraya kapanırım ve kimse girmesin diye bazen içeriden de kapıyı kilitlerim. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu
çalışamaz, etkinliğini sürdüremez duruma getirilmek:
Manzumem çıkmadı ve Rübap kapandı. - Yusuf Ziya Ortaç
son verilmek, kesilmek
Arif sustu. Hacı Bey de üstelemedi. Söz de burada kapanmış oldu. - Memduh Şevket Esendal
-e yüzü, gövdesi bir yere gelecek biçimde eğilmek
Haykırmak istedim, çıkmadı feryadım. Kapanıp toprağa, ağladım ağladım. - Enis Behiç Koryürek
tatile girmek
Okullar kapandı.
yara iyileşmek
göz kör olmak
Kazadan sonra bir gözü kapandı.
hava bulutlanmak

çeviriler