ek

Ayrıca bakınız: -ek, -ék, EK, Ek, ek-, ÉK, ék, ᛖᚲ, เอก

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈec/
• Heceleme: ek

Ad

ek (belirtme hâli eki, çoğulu ekler)

1. bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

   Yazının ekleri arka sahifededir.

2. iki borunun birbirine birleştirildiği yer
3. sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri
4. (dil bilimi) kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelime içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri
5. (medya) bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça

   Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

Çekimleme

ek adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ek	ekler
belirtme		eki	ekleri
yönelme		eke	eklere
bulunma		ekte	eklerde
ayrılma		ekten	eklerden
tamlayan		ekin	eklerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ekim	eklerim
	belirtme	ekimi	eklerimi
	yönelme	ekime	eklerime
	bulunma	ekimde	eklerimde
	ayrılma	ekimden	eklerimden
	tamlayan	ekimin	eklerimin
2. tekil	yalın	ekin	eklerin
	belirtme	ekini	eklerini
	yönelme	ekine	eklerine
	bulunma	ekinde	eklerinde
	ayrılma	ekinden	eklerinden
	tamlayan	ekinin	eklerinin
3. tekil	yalın	eki	ekleri
	belirtme	ekiyi	eklerini
	yönelme	ekiye	eklerine
	bulunma	ekide	eklerinde
	ayrılma	ekiden	eklerinden
	tamlayan	ekinin	eklerinin
1. çoğul	yalın	ekimiz	eklerimiz
	belirtme	ekimizi	eklerimizi
	yönelme	ekimize	eklerimize
	bulunma	ekimizde	eklerimizde
	ayrılma	ekimizden	eklerimizden
	tamlayan	ekimizin	eklerimizin
2. çoğul	yalın	ekiniz	ekleriniz
	belirtme	ekinizi	eklerinizi
	yönelme	ekinize	eklerinize
	bulunma	ekinizde	eklerinizde
	ayrılma	ekinizden	eklerinizden
	tamlayan	ekinizin	eklerinizin
3. çoğul	yalın	eki ekleri
	belirtme	ekiyi eklerini
	yönelme	ekiye eklerine
	bulunma	ekide eklerinde
	ayrılma	ekiden eklerinden
	tamlayan	ekinin eklerinin

Eş anlamlılar

• (dil bilimi): lahika
• (medya): ilave

Alt kavramlar

• (dil bilimi): iyelik eki, ön ek, sahiplik eki, son ek, vasıta eki

Türetilmiş kavramlar

• ek parça,
• ek yeri,
• ekçe,
• ekçi,
• ekçit,
• ekken,
• ekle,
• ekli,
• ekse,
• eksiz

Çeviriler

ek

• Almanca: Anlage (de) d, Endung (de) d
• Azerice: qoşma (az), şəkilçi (az)
• Fince: johdin (fi), liite (fi), pääte (fi), jatke (fi)
• İngilizce: affix (en), attachment (en)
• İsveççe: bilaga (sv)
• Kürtçe: qertaf (ku)
• Tatarca: östämä (tt)
• Türkçe:

  Eski Türkçe: çuvşatmak‎ (otk) (çuvşatmak), kamaşmak‎ (otk) (kamaşmak), ketüt‎ (otk) (ketüt), kımız almıla‎ (otk) (kımız almıla)

Ön ad

ek (karşılaştırma daha ek, üstünlük en ek)

1. eklenmiş, katılmış

   Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. — H. Taner

Çeviriler

ek

• Almanca: Zusatz- (de), zusätzlich (de)
• İngilizce: additional (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ek" maddesi

Eylem

ek

1. ekmek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Zıt anlamlılar

• ekme

Atasözleri

• Ek tohumun hasını, çekme yiyecek yasını
• Er ek, geç ek, tava ek
• Kasımdan on gün evvel ek, on gün sonra ekme

Afrikaanca

Söyleniş

• Heceleme: ek

Adıl

ek

1. ben

Antil Kreolü

Söyleniş

• Heceleme: ek

Bağlaç

ek

1. ve

İsveççe

Söyleniş

• Heceleme: ek

Ad

ek g (belirtme hâli eken, çoğulu ekar)

1. (ağaçlar, kayıngiller) meşe

Çekimleme

ek kelimesinin çekimi

	tekil (singular)		çoğul (plural)
	belirsiz (obestämd)	belirli (bestämd)	belirsiz (obestämd)	belirli (bestämd)
yalın (nominativ)	ek	eken	ekar	ekarna
tamlayan (genitiv)	eks	ekens	ekars	ekarnas

Rohingya dili

Söyleniş

• Heceleme: ek

Sayı adı

ek

1. bir